Rol van herbergier past ons het beste
Omdat ik zin had in een cultureel uitstapje, bezocht ik afgelopen zondag een boekpresentatie op het mooie Kasteel Engelenburg in Brummen. Helemaal in lijn met het aangescherpte coronabeleid – dat afgelopen weekeinde is ingegaan - meldde ik me met mijn QR-code in de aanslag bij de entree van de monumentale congreslocatie.
Elders in het gebouw liepen gasten (nog) met een mondkapje. Het is iets wat ik dezer dagen van collega’s hoor. De gast is een beetje in verwarring waar welke maatregel geldt. Zo is een mondkapje in de supermarkt verplicht, maar niet in de horeca. En anderhalve meter afstand houden? Dat gebeurt (nog) amper. Ook de controle app hapert met enige regelmaat, zoals ik ook recent mocht ontdekken.
Opvliegerig van aard ben ik allerminst. Ik zit niet voor niets in de hospitality, waar ik mensen een leuke tijd wil bezorgen. De horeca is een warme herberg, waar altijd licht brandt. ‘Fijn dat we u mogen ontvangen’, is ons motto. Een QR-code scanner zit niet in ons DNA. We heten mensen per definitie welkom.
Dus ik begrijp de collega’s die geïrriteerd raken door de portwachtersfunctie. Want laten we niet vergeten dat de horeca lang gedwongen op slot is geweest. Enkele maanden geleden zijn we begonnen met het weer opbouwen van onze bedrijven. Door de eerst de terrassen open te stellen en vervolgens de eetzalen.
En wat zien we nu? Dat op diezelfde terrassen waar eerder anderhalve meter afstand voldoende was, omdat corona zich in de buitenlucht minder makkelijk zou verspreiden, ook een QR-code getoond moet worden. Dat is lastig uit te leggen. En te handhaven.
Zo begrijp ik de Chinees wel, waar ik vorige week met mijn schoonvader zoals gebruikelijk een vorkje ging prikken. “Ik heb u een paar dagen geleden nog gezien”, zei de sympathieke ober tegen mijn tafelgenoot. “Dus ik hoef uw QR-code niet te zien.” Heel sympathiek, maar niet de bedoeling, toch?
Het voor iedereen – ondernemers, personeel én gasten - erg wennen. Laten we hopen dat we als horeca ons snel weer helemaal op ons werk mogen focussen. Want de rol van herbergier past ons toch het beste.
Dit was voorlopig de laatste blog van Armijn van Nierop.