Een knagend gevoel over Nedergraan

Ik was onlangs op een themadag over graan. Bijna de hele branche was er. Het was een interessante, inspirerende bijeenkomst in Nijkerk. Een van de boodschappen die ik heb onthouden is een belangrijke: we moeten minder afhankelijk worden van buitenlandse leveranciers.

Lang leve Nedergraan!

Dat is een mooie gedachte, zeker met de oorlog in de Oekraïne in het achterhoofd. En ook mooi: alle belangrijke spelers in de branche, inclusief vakpers, waren aanwezig. Ik keek mijn ogen uit, kreeg de kans om te netwerken. En dat is belangrijk, zeker ook als docent in het middelbaar beroepsonderwijs.

Maar ik bleef, op weg naar mijn huis op het Brabantse land, wel met een knagend gevoel zitten. Want in het hele verhaal over een grotere focus op Nederlands graan was geen rol in de keten voor het onderwijs weggelegd. Terwijl onze studenten – de zogenoemde generatie YZ – toch aan de slag moeten met wat in Nijkerk is besproken.

Werken met Nedergraan komt aan op een andere soort kennis en vakmanschap. Anders dan dat het onderwijs gegeven werd 10 jaar geleden. Je hebt deze generatie dus écht nodig om de stap naar Nedergraan in de ambachtelijke bakkerij te kunnen zetten.

En dat aspect, het ontbreken van een link naar het onderwijs, vind ik wel jammer. Want we kunnen van alles bedenken. Maar als het niet goed landt in het onderwijs, om het zo even te noemen, dan heeft het weinig zin. Zeker omdat we in de branche kampen met een personeelsgebrek. Elke man en vrouw telt.

Onze studenten zijn de toekomst. En ze werken zich uit de naad om toonaangevende professionals te worden met relevante kennis. Bij onze bakkersspecialisaties Boulanger en Patisserie zijn we ondertussen begonnen met de voorbereidingen voor de examens.

Onze studenten zijn druk bezig met het plannen en het maken van de eerste maquettes voor hun showtafel. Ze laten zo zien welke vaardigheden ze de afgelopen tijd hebben opgebouwd.

Voor een docent is dit ook een mooie, misschien wel de mooiste periode in het curriculum. Ik zie beetje bij beetje de kennis die ik eerder heb overgedragen in de ontwerpen van showstukken voorbijkomen. Alles komt samen.

Zo heb ik de afgelopen tijd ook een enkele een beetje aarzelende jongen of meisje zien uitgroeien tot vakkundig en vastberaden brood- en banketprofessional. En dat stemt mij als docent, maar ook als liefhebber van ambachtelijk brood, gelukkig.

Mark Wils