Ben Rudy dankbaar voor hulp

Dit is wel bijzonder. Als u dit leest, heb ik mijn examen afgerond. En weet ik of ik gediplomeerd boulanger ben. Of niet.

Mmm. Zal toch wel? Ik heb eigenlijk het hele jaar een goed gevoel bij mijn specialisatie boulanger gehad. De feedback was ook steeds aardig. Ach, het blijft een bijzondere gedachte.   

In mijn vorige blog beschreef ik de laatste stappen die ik heb gezet voordat ik aan de definitieve versie van het showstuk begon. De afgelopen tijd heb ik de markante toren van de Dru, van de voormalige fabriek bij ons in Ulft, verschillende malen gemaakt.

Bakker Rudy Schreuder, bij wie ik momenteel werk, heeft me de afgelopen tijd waardevolle tips gegeven. Ik heb bij hem in Eibergen mijn showstuk opgezet. En verfijnd. Ik ben de familie Schreuder ook dankbaar voor de ruimte die ik heb gekregen om dit in werktijd te doen.

Het was zeer leerzaam. Ik ontdekte wat werkte. En wat niet zo’n goed idee was. Vallen en opstaan. Dat hoort bij het lesprogramma, hoor ik ze hier bij Summa Brood & Banket in Eindhoven zeggen. Ik ben net als sommige andere mbo’ers, niet zo van de boeken. Ik leer door te doen. En dat is mooi.

Als het examen nadert, neemt de spanning wel toe. Dat is mijn ervaring. Normaal vind ik het al niet zo prettig als mensen mij op de vingers kijken. Maar nu was het nog onprettiger.

Maar goed. Niet alleen de productie van het eindstuk plus beoordeling vind ik spannend. Ook het vervoer naar Eindhoven. Want ja, da’s best een afstand. 152 kilometer, om precies te zijn, bijna twee uur rijden. En geen enkele weg loopt kaarsrecht. Maar ik zal het goed inpakken. Gelukkig is mijn Fiat 500 niet zo groot. Dus eigenlijk kan mijn Dru van deeg geen kant op.

Nou, dat was het wel. Ik ga er na deze blog even tussen uit. Maar … Volgens jaar ga ik in Eindhoven de specialisatie Patisserie doen. En van de redactie mag ik jullie dan weer bijpraten wat ik mee maak.

Tot over een paar maanden!

Kayleigh Nas